Eğitim sözcüğü, eğitim literatüründe hep farklı farklı tanımlanmakta ise de farklı
tanımların ortak yanı; onun davranış değiştirme, davranış oluşturma amaçlı etkinlikler bütünü olmasıdır.
Öğretim; öğrenmede davranışın geliştirilmesi amacıyla yapılan ön faaliyetlerdir.
İnsanların öğrenim düzeylerinin göstergesi diplomaları, Eğitim düzeylerinin göstergesi ise,
tutum ve davranışlarıdır. ÖRNEK: Terli iken su içmek, yemekten sonra dişleri fırçalamak,
trafikte daima yolun sağından yürümek gerektiğini bilen, öğrenen ama bu davranışları uygun
koşullarda yapmayan insan, öğrenmiş ama eğitilmemiştir. Onun için “Tahsil cehli giderir,
fakat insanlık öğretmez” halk özdeyişi bu konuyu açıklamaktadır.
Toplumsal ilişkilerde ve olaylarda öğretilmiş, ama eğitilmemiş insanlara her zaman
rastlamak olasıdır.
Öyle ise, nasıl bir öğrenme sağlamalı ki zamanla çabuk unutulmasın, uygun koşullarda
ve müsait ortamlarda öğretilenler davranışa dönüşebilsin?
Nitelikli bir öğrenmenin sağlanıp, bu bilgilerin uygun koşullarda davranışa
dönüşebilmesi için öğrenme yasaları uyarınca yinelenerek aralıklı tekrara tabi tutulması ve
böylece kalıcı öğrenmenin sağlanması gerekmektedir. Bu nedenle; modern eğitim anlayışı ve yaklaşımına göre;Öğretmenler bilgi taşıyıcı ve bilgi aktarıcı değil,bilgi kaynaklarına giden
yolları gösterici, kolaylaştırıcı birer eğitim lideri olmalıdır.
Eğitim; yalnızca okullarda gerçekleştirilen bir etkinlik değildir. Ama okul, eğitim
amacıyla kurulmuş özel bir eğitim çevresidir.